понедельник, 30 июня 2014 г.

O'lmasbek (Samarqandiy)


ЧОЛ. (хикоя) Февралнинг совук кунлари... Зона бикинидаги сайргох тепасидан тутун бураларди, гуё. Бу тутунннинг бир кисми аччик тамаки ва махоркадан, яна бир кисми мингдан ошикрок махкумнинг темир кружкаларидан кутариларди. Кружкалардаги к,онни эслатувчи "чефр" улар учун чинакам майхона шаробидан-да тотлирок эди. Куринишидан сомонни эслатувчи махоркалари эса, дунёдаги энг к,иммат Сигаралардан лаззатлирок эди. Тушликка чакирилувчи Бонг чалинишига хали вакт бор. Бу вактнинг эса, хар лахзаси ганимат. Кимдир, узи учун "кишер" (кулда тикилган сумка), яна кимдир "роба" (махсус кора кийим) тикиш билан банд. Сайргохнинг яна бир бурчагида бозор авж олган. Хакикий, ибтидоий тузум бозорини эслатувчи Натурал - пулсиз бозор. Бу бозорда хамма нарса топилади. Пул урнини эса. . .майли бу хакда хозир тухталмаганим маъкулрокдир. Яна бир бурчакда эса, 5-6 та киборлар давраси к,изигандан к,изирди. Улар давраси, колганлар дунёсидан бутунлай бошкача. Уларнинг темир столларида писта-бодомдан тортиб, энг киммат шоколодларгача мухайё. Эгниларида муйнали роба, оёгида ажиб читослар /махкумлар оёк кийими/, лабларида мен кинолардагина курган к,алин GАVАNА лар тутаб турарди... Яна бир бурчакда эса, бечоралар давраси... Эхтимол уни давра дейиш хам нотугридир. Харкалай, 15- 20 чогли паришонхотир одамлар йигини. Балки шуниси тугрирок. Уларни эса, темир столлари хам йук, темир кружлаларида эса, кайнок сувнинг узигина феврал совугидан бугланиб турарди. Улар калтирашар... Улар дилдирашар,.. Улар к,унишибгина утиришарди. Сиз билган бу хаётда одамларни килган эзгу амалларига караб, бахо беришади. Аникроги, уларнинг кайси даврага муносиб эканлиги, айнан ундан колган савобу-эзгу амал б.н боглик. Мен билган у хаётда эса, сал бошкачарок: одамлар килган разилликларига караб, урни белгиланади. Бечоралар даврасига у кадар ачинманг! Демакки, уларнинг разиллиги шунга муносиб. Бу- уша хаётнинг олтин коидаси... Бечоралар даврасидаги бир чол эътиборимдан хеч кетмайди. Кузлари жуда мунгли эди уни. Юзларида аллакандай аччик надомат зухр эди, гуё. Юрагида эса. . . Билмадим, билмадим юрагида нималар бор. У давра билан алока килиш каттъиан таъкикланган булишига карамай, мен уша чолни сухбати олишга жазм этдим. Бу жуда хафвли ва мени уша ердаги хаётим учун тахликали эди... - Неччи ёшдасиз Отахон? - 86 да... - Моддангиз канака узи сизни? - Нега мени "СИЗ" лаяпсан? Узингга "головняк" (бош огриги, проблема) керакми? - Саволимга жавоб беринг, отахон. - Бор кет! Туришингдан нармальний мужикка ухшайсан... - Ичингизда дардингиз куп, сизни. Айтгингиз келмаяпти. - Фойдаси йук... - у яна мунгайиб колди. Кузларидаги мунг энди янокларида ёшга юзларига думалаб туша бошлади. Йиглаш мумкин булмаган жойда, йиглаётган одамни куриб, хайратим минг чандон ошди. - Йигламанг, бу западло (орсизлик) ахир. - Падло иш йук мен учун, Бор кет, дедим! Мен у даврадан узоклашдим. Хаёлимда эса, факат бир фикр чарх урарди. У ким? Нега у йиглаяпти? Юрагида нима бор у чолни?... Отбойдан олдин, "земляк"ларим мени уртага олишди. - Эй сени калланг жойидами? Чол б.н поласкаться (мулокот) киб юрганингни курса, ким булишингни биласанми? - землячествонинг главари уз эътирозини бошлади. - Биламан, лекин у. . . - Йигиштирей, сафсатангни! Уни "делуга"сидан (жинояти) хабаринг борми, узи? - Йук. Билмайман! - У ифлос чол, узини набирасини. . . Эй айтишгаям тил бормайди. Карочи, йигиштир бу ишингни тушундингми? - Нима неварасини улдирганми? - айтишга тили бормаган "делуга"ни охиригача билишни истадим. - Улдирганида унака даврада утирмасди. Тушунгандирсан! Этим музлаб кетди! Нахотки! Нахотки шу чол уз набирасини. . . Йук, йук балки бу хатодир. . . Эртаси куни уни яна, сайргохда, уз даврасида курдим. Бу сафар уни ёнига боришга ор килдим. Узокрокдан уни кузатдим... Энди унинг кузларидаги мунг мен учун котиб колган нафрат, юзларидаги гам эса, сохта сумбат булиб туюлди, гуё. Ундан жиркана бошладим... Юрак ютиб, у утирадиган даврага якинрок бордиму, баландрок овозда, ичимдаги бор ижирганишимни тукиб солдим: - Увв чол, набиранг нечи ёш эди! Сен хайвон хам эмассан! Чунки, хайвонам бундай ишни килмайди! Сен. . .сен. . . Орадан ойлар утди. . . Учрашувга чикадиган вактим етиб келиб, мени учрашув хонасига чакиришди. Узимда йук хурсандман. Оила дийдори, паловхонтуралик, ширин сухбат. . . З ой деганда етиб келган ширин дийдор. ...Кизик, мен б.н бирга учрашувга кирадиганлар каторида уша чол хам турарди. Нахотки уни хам кимдир йуклаб келса! 2 кунлик учрашув онлари ширин туйгулар б.н утарди. Чекиш учун учрашув хонаси ховлисига чикдим... Каридордан - ёнимиздаги хонадан бир кишининг инраб-инграб йиглагани эшитиларди... - Отажон, мени кечиринг! Мен ношуд болангизни кечиринг отажон! Хакикатни билдим! Кеч булса хам билдим, Отажон! Келинингиз, уша манжалаки, уйингизга эга булиш учун шу ифлосликни уйлаб топган экан! 9 йил утди Ота. Наргиза- набирангиз келин булди. Ойдай келин! Якинда ёнингизга кайтаман. ОТА. Мен у манжалакини улдириб кайтаман ёнингизга! Кечиринг Отажон! Чол жим эди... ТАМОМ Улмасбек Самаркандий






ТУБАНЛИК.

(Диққат: 18 ёшдан катталар учун) 
Ўткир сюжетли ҳикоя.

Шерзод машинани ювиш учун буюртма олиб, ишга киришган ҳам эдики, чўнтагидаги телефон бетоқат жиринглаб қолди. Бемаҳалда безоқта қилган ким бўлди экан дея, кўпикли кули билан телефонини олди.
- Ҳа? - зарда билан жавоб берди у.
- Шер, қалайсан оғайни? Ишларинг окейми?... - гўшакнинг уёғидан келаётган овоз Шерзодни баттар жаҳллатди. Энди у боягидан ҳам зардалирок оҳангда бақирди.
- Эй валдирамасдан тез-тез гапир Дони! Ишдаман.
- Кароче, бугун би-и-ир дам олмиймизами? Такой жой бор экан. Нархиям арзон...
- Ишдан чиқай телефон қиламан! - Шерзод қизил тугмачани босиб қўйди.
Дониёрнинг таклифи уни тезроқ ишни тугатишга ундаса-да, ҳавонинг иссиқлиги ундаги шижоатга халал берарди. Дам-бадам тим қора, қалин сочлари орасидан, пешонасига қуйилиб келаётган терини артиб толиқди.
Мана бир йилдирки, у мана шу шахобчада ишлайди. Топиши ёмон эмас. Бир кунда ўртача 10 та машина ювади. Элликка эллик шарти билан келишилган нарх уни қаноатлантирар, ҳаркалай бир йигит бир кунда элликминг топса ёмонми?

*****
Шерзоднинг болалиги таҳкир ва аччиқ надоматлар билан ўтди. У болалигини, ундаги ҳеч бир сонияни эслашни истамайди.
У Хосият хола деган бир аёлнинг қўлида улғайди. Айтишларича, аёл уни бир яшарлигида топиб олган. Бироқ қаердан? Бу савол Шерзод учун ҳамон очиқлигича турибди. Унинг ёнида исмининг Шерзод эканлиги ёзилган қоғозу, йўргакдан бошқа нарса бўлмаган экан. 
Одамлар, баайни Шерзоднинг тенгдошлари учун ота-она деган сўзлар қанчалар улуғ бўлса, Шерзод учун бу икки суз шунчалар қадрсиздир. 
У ўзини етим деб ҳам ҳис килмайди. Кўнглидан зарра булса-да, "мени-ям ота-онам бўлсайди..." деган сўз ўтмаган. Бу орзуни хаёлан бўлса-да, истамайди. 
Одамлардан эшитган: 10-ни ҳам битирмаган бир қиз, фарзанд кўриб, бир йилдан сўнг шаҳар чеккасидаги аёллар хожатхонасига ташлаб кетган экан...
Одамлар ўз тилларида айтилгувчи бу маломатнинг нечоғлик ростлигини билишмасада, Шерзод учун бу ҳакикат эди.
Бу Шерзоднинг тақдири эди.
Бу Шерзоднинг таҳқири эди...
Тўрт-беш ёшларида уйларига бир эркак келиб, Хосият хола билан маюсгина гаплашганини эслайди. 
... - Кимсиз? Ким керак сизга?
- Мен... Мен...ҳалиги... Шерзодни отаси бўламан!
- Кет бу ердан!...
- Кетаман. Факат, бир нарсани билишингиз керак.
- Ҳеч нимани билишни истамайман, кет!
- Бизнинг никоҳимиз бор эди...
- Ўт тушсин сенларнинг никоҳларингга! Кет!
- Кетяпмам, мана. Факат, билиб қўйинг, Шерзод валади зино эмас!!!
Шерзоднинг хотирасида қолган қисқагина лекин ҳеч қачон унутилмайдиган суҳбат - мана шу.

*****

Ишини тугатиб, кўчага чиққан Шерзод, Дониёрнинг рақамларини терди:
- Ҳа, Дони гапир энди.
- Ишдан чиқдингми, оғайни? Кароче гап бундай. Иккинчи мавзеда такой хата бор экан. “Мама Роза”си билан гаплашдим. Самый главный нархи арзон экан...
- Қачон борамиз? Бугунми? - қизиқсинди Шерзод.
- Бир соатдан кейин Гумни олдида учрашамиз, окей?
- Окей.
Шерзод ҳали ёш эди. Ундаги йигитлик ҳиссиётлари болалик таҳқирлари билан қоришиб, аёл деб аталмиш хилқат қаршисига фақат ва фақат қасос, интиқом булиб санчилаверарди. У ўзини бу асов туйғулардан жиловлашга куч тополмасди.

*****

- ... Йигирма мингдан! Ярим соатдан бир минут кеч қолсаларинг, яна беш минг добавка қиламан, понятно - хунук бир сўлғинлик акс этган бу юз Шерзодни интиқомини янада оловлатди.
- Бўлди, опам. Келишдик. Факат, ёшроқлари йўқми?... - Дониёрнинг тиржайиши Шерзодга ёқмади.
- Ҳоо, ёшларини тусаб қолдизми, йигитча! Кўкидан сананг, топилади.
- Эй бупти. Қайси хонага кирамиз? - гапни қиска қилди, Дониёр.
“Мама Роза” деб ном олган сўлғин башара аёл, уларни ичкарига бошлади.
- Биринчи қайсинг кирасан?
- Мана менда! - илжанглади Дониёр.
- Соатга қараб тураман, давай быстренко.
Шерзод Дониёр чиққунича, тўртта сигаретнинг кулини кўкка совурди. Кўримсиз ва бадбўй ҳид анқиб турган хоналардан чиқаётган турфа овозлар Шерзодни ижирғантирди. Бироқ, қанчалар ижирғинмасин, унинг ўзи ҳам ҳозир мана шу ифлос остонада турарди.
Дониёр чиққач, ўн беш дақиқалардан сўнг, Шерзодга хонага киришга рухсат бўлди.
Нимқоронғу хона. Ўша бадбўйлик шу ерда ҳам хукмрон. Хона чеккасидаги эски бир кроватда ёши ўттиз бешлардан ошган бир аёл Шерзодга сузилиб турарди.
Бундайин, ноз карашмаларни истамайдиган Шерзод тезроқ ўзининг НАФС деб аталмиш ифлос бўшли0ини тўлдирмоққа ошиқарди.
- Ечин! - аёл ҳам бу каби буйруғона оҳангни жуда кўп эшитган шекилли, қаршисидаги ўзининг ёшгина мижозига бўйсунди.

*****

Шерзод хонадан чиқаётганида, аёлнинг хунук, хириллоқ овози эшитилди.
- Чироқни ёкиб кетинг!
Шерзод чироқни ёқдида, бир нигоҳ биланн аёлга кўз ташлаб қўйди. Сўнг эшикни зарб билан очдию, ташқарига чиқди.
Хонадан эса даҳшатли чинқириқ эшитилди.
- Эй Худо! Нима қилиб қўйдим!....
Чинқирик овозидан саросимага тушиб қолган кампир хонага отилиб кирди. Эшик очиқ қолди.
- Ҳа, нега шанғиллайсан? – “Мама Роза”нинг овози эди бу.
- Унинг чап елкасида нори бор... Йўқ-йўқ бўлиши мумкин эмас! 
- Нори бўлса нима бўпти?
- Унинг исми Шерзод. У менинг болам... Менинг ўглим! – боягина Шерзодга сузилиб турган аёлнинг овози эди бу...

Шерзод бадбўй ҳид таратаётган хона деворига суянганича ўтириб қолди.
У кўзларини юмди. 
Учди, манзилсиз манзиллар сари учди. 
Пастликка - ТУБАНЛИККА сари учди. 
Кўзларини очишни эса истамасди.

Ичкаридаги чинқириқ эса энди фарёдга айланганди... 

Ўлмасбек Холмўминов.






ОНАИЗОР ёхуд ТЕЛБАНАМО МЕХР.

Бу вокеа чамаси, бундан 10 йилча аввал булиб утган эди. Ушанда кизалогимиз эндигина 2 ярим яшарлик гудак эди.
Биз Тошкентнинг Чилонзорида, купкаватли уйлардан бирида ижарада яшардик. Уйимиз 1 каватда булгани учун хам, пастдаги гала-говуру, шовкин-суронларга куниб яшашга мажбур эдик.
Болаларнинг кий-чуви, турфа хил махсулотларнинг кучма савдоси дейсизми, ёки катталарни ахён-ахёнда булиб турадиган жанжаллари, машиналар овози...хуллас кечаю-кундуз ахвол шу эди.
Лекин, хаммасидан хам эрталаб бир, шом чоги бир, болалар аравачаси (коляска) ни судраб утадиган аёл эътиборимни тортарди.
У деярли бир вактда, бир тарзда утиб кетарди. Коляскасини югурган куйи суриб, баланд овозда "Кани биз кетдик!" дея бакириб утарди. Кизик, негадир хамма у утадиган вактда узини четга олар, айникса оналар ёш болаларини кутарганича уй-уйларига кочиб колишарди. 
Ким бу аёл?
Нега у шошиб юради, доим?
Нега ундан хамма кочади?...
Саволларим - мени кун сайин хайратимни оширарди.
Аёл тахминан 28 ёшлар атрофидаги бип-бинойидек жувон. Факат эгнидаги куйлагининг эскириб кетганинию, сочларини бетартиб тузгиганини хисобга олмаса, оддий узбек аёли эди.
Бир куни саволларимга жавоб топмок булиб, у келадиган вактда, атайлаб пастга "дом"имиз йулагига тушдим.
Ана у. Яна уша одатий зайлда шошганича, бакириб келарди: "Кани биз кетдик!"
Хар доимгидай, аёллар ва болалар тум-таракай булишди.
Коляска сурган аёл шундоккина рупарамга келганида, тап тортмай унга якинрок бордиму, жилмайган охангда суз ташладим:
- Каёкка кетаяпсиз, бунча шошиб, кенайи?
Саволимни эшитган аёл бир нафас жим колди. Мойи кочган колясканинг шалдирок гилдираклари бир дамгина тухтади. Беихтиёр аравача ичига карадим... 
Карадиму, этим увишиб кетди!
Коляска ичи бум-буш эди.
Беихтиёр ортга тисландим. Куркиб кетдим. Шу бир курганимнинг узи, барча саволларимга жавоб топиб бергандек эди.
Аёл эса, яна йулида давом этди. Яна уша мойи кочган гилдиракчаларнинг шак,к,иллаши, яна уша кичкирик..."Кани биз кетдик!"
Орадан анча кун утди. Бу вокеа куз унгимдан сира кетмас, хатто бум буш аравача тушларимга кириб чикадиган булди.
Охири, шундоккина ён кушнимиз Шавкат акага ёрилдим.
- Эй, ука! У аёлни нимасига кизикасиз. Жиннику у - лабидаги сигаретасини чукур бир тортиб куйдида давом этди.
- Туппа-тузук аёл эди. Боласи улдию, шу куйга тушди бечора. Нариги "дом"да туради узи. Эри хам ташлаб кетди.
- Нима у хавфлими? Нега хамма ундан кочади? - кизиксиндим, мен.
- А йук, безарар аёл. Факат, хотинлар ирим килишиб, боласини обкочади...
Куз унгимда яна уша аёл гавдаланди.
Сочлари тузгиган, куйлаклари эскириб кетган телба аёл... 
Йук! Йук! Фарзанд догида куйиб, адойи тамом булган муштипар онаизор.
Яна унинг келадиган вактини чамалаб, пастга тушдим. Факат, бу сафар ёлгиз узим эмас, 2 ярим яшар кизалогимни кутарганча, унинг истикболига пешвоз турардим. 
Яна уша таниш овоз эшитилди...гилдиракчалар шовкини, вахмдор кичкирик...
Яна хамма болаларини олиб, уй-уйларига кириб кетишди. Мен эса, кизалогимни кулидан ушлаганимча туравердим.
Бу гал унинг узи, рупарамга келиши билан-ок, так,к,а тухтади. Йук, аёк мени танигани учунмас, кулимдаги гудак уни тухтатди.
- Эй кизча! Буёкка ке! Келакол!... - унинг рангсиз юзларига кон югурди. Лабларига алланечук табассум инди, кузларида нимадир порлади...
- Кел! Келакол кизим! - энди у ялина бошлади.
Хеч кимдан бегонасирамайдиган кизалогимни кулини бушатдим.
У жажжи кадамчалари билан аёл томон юриб борарди. Ва нихоят, кизимни телба Она багрига кирди.
- Войей намунча ширинсан. Исминг нима?- Аёл узида йук бахтиёр эди. Буни унинг кузларида, юзларидан сезиш кийин эмасди.
Шу пайт, телба она кизимга кукрагини очиб тута бошлади. Кукракдан ажралганига хали куп булмаган кизчам, хеч тап тортмасдан, телба Онани энтикиб эмарди.
З-4 дакика утгач, у кизимни кучогидан бушатди. Сочларини силадида, мехрибон бир товушда:
- Мен эртагаям келаман, хуп. Энди боракол.
... У кетди.
Бирок эртаси куни, телба Она деразамиз рупарасига келиб, чакира бошлади:
- Ширин кизим! Хув кизим, ман келдим!
Аёлимнинг минг каршилигига карамай, яна кизим б.н пастга- телба Она олдига тушдик...
Бу холат 1 ярим ойча, то биз ижара уйдан кучиб кетгунимизча такрорланиб турди.
Энди, телба аёл тугри келиб, ойнани такиллатиган булди.

Орадан йиллар утди.
Биз Пойтахтдан Самаркандга кучиб келдик. Кизим бу йил 13 ни тулдиради.
Телба Она ва у хакдаги вокеаларни унутиб хам юбордим.
Якинда, кариндошларнинг туйи бахонаси, яна кадрдон Тошкентга бордик.
Туйдан сунг тунаш учун эса, мен оилам билан Чилонзорга- амакимни уйига борадиган булдим.
Эрталаб Самаркандга кайтиш тараддудида йулга чикдик. Таниш манзиллар, таниш мавзелар, кадрдон осмонупар уйлар...
Шу пайт кулогимга таниш бир овоз эшитилди:
"Кани биз кетдик!"
Йиллар каъридаги хотиралар жунбушга келди.
Бу телба Она эди. Анча к,арибди, сочлари окарибди, елкалари чукибди...
Бирок, хамон уша бум-буш-буш коляскаси б.н.
У бизни курди. Курдию, чопганича, хансираб биз кела бошлади.
- Асал кизим, ширин кизим! Катта буп кетибсанку!...
У хурсанд эди.

Улмасбек.




Мен хозир Ерни ушлаб тухтатаман!
Нега тинмай айланаверади у.
Нахот зерикмаган булса?!...
- ...эй, биргина игвогарни йулини тусолмаган одам, Ерни тухтата олармидинг...!
- Тухтатаман! Ана каранг, секинлашди. Хозир тухтайди...

Вактни этагидан тортаман... Сен хам бир пас тухта!
- Канча? - истехзоли жилмаяди, вакт.
- Бир кунгина, хеч к,урса бир соатгина...
Ках-ках отиб кулади, вакт.
- Мен тухтасам, бир соатми, бир кунми ахамияти нима...

Хаммасига шулар айбдор. Ер айланади, Вакт шошкалок...агар бири тухтаб, бириси хотиржам турганида одамлар бахтли булармиди, балки!
Мантиксизлик.....
Улкан мантиксизлик.
Акл кетса, хар кандайин мантиксизликдан каноат топаверарканмиза.

Лоакал бир кунгина кечгача бахтли булиб юрган одамни топиб беринг, менга!
Сиз минг машаккат билан эришган чуккида капалаклар хам, курт-кумурскалар, энг жирканч паразитлар хам яшайди. 
Товба... Сизнинг бу ютугингиз улар учун оддий, жуда оддий.
Сиз хидлаб туймаган гули-райхонни моллар карсиллатиб чайнайди. Сиз кузингизга суртган сувда курбакалар чумилишини билганингизда...

Хаммасига тупурдим. Энди чуккиларга интилмайман, гулларга ошик булмайман, зилол сувлар билан ишим йук. Тинчгина яшайман...
Айтганча Ернинг охири каерда? Тасаввурларни-чи?
Ернинг охирига етмок истаганлар, хозир излаган жойларида жим ётибди.

Бахт хакида жуда куп нарса укидим. Хаммасида бир гап! "Бахт - интилишга муносиб манзил..."
Эхтимол. Лекин, мен интилмайман! Бахт хам бир чукки. Чуккида эса, курт-кумурскалар бор...

Яхшиси, мен хозир Ерни ушлаб тухтатаман. Нега тинмай айланади а у!?
Чарчамайдими? Нахот зерикмаган булса!
Ана Ер тухтади. Сезяпсизми?
Сезмадингиз, сезмай хам колдингиз. Сиз атрофингизда майда-чуйда нарсаларга уралашиб, бутун бошли Ер тухтаб колганини сезмай коласиз.
УМРИНГИЗ ХАМ ШУНДАЙМИ?

Улмасбек.




Кунгил камол топар, улгайган сайин,
Умр кузларига уйку инмайин,
Калбимда айланар бир суз тинмайин:
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Такдир бу, лек дилда орзулар мингдир,
Калбингиз мисоли уммонга тенгдир,
Сиз билан хатто, тор дунё хам кенгдир,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Акамсиз, укамсиз, жигар-жонимсиз,
Мехри тогдан улуг, мард-майдонимсиз,
Такдир топиштирган кадрдонимсиз,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Сиз умримнинг зийнати-ю, накшисиз,
Жонлари жонимга садка-бахшисиз,
Огир кунда билинган дуст-яхшисиз,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Бир ширин суз топса, илинар булди,
Дард чексам, калблари тилинар булди,
Бир парча нонин хам булинар булди,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Бор булсин, бебошлик, бедовларингиз,
Умидга чорлаган ундовларингиз,
Кунглимни кутарган алдовларингиз,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Такдир учраштирар бизларни хали,
Ё кувонч, ё шодлик, ё туй махали,
Булиб колинг мудом, умрим гавхари,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Мени йуклаб келинг, базмлар килай,
Уткан кунларимга размлар килай,
Бошимни эгиб мен, таъзимлар килай,
Яхшиям сиз борсиз, яхшилар!

Улмасбек.







Комментариев нет:

Отправить комментарий